فاین تذهبون

چند روزی است حرمگشته محروم از آبعده ای از اصحاببا لب تشنه همهجرعه از شهد شهادتخوردندقتلگه گشته ز خون شهدا چون غرقابظهر روز عطش استبر زمین می تابدآفتاب سوزاندر درون خیمهکودکانلب تشنههمگی چشم به راهرو به سوی دریامی شتابد سقاتا که شاید آبیببرد تا خیمهدر کنار دریامشک خود را ساقیمی کند پر از آبمشتی از آب گوارا را اومی برد نزد دهاناوست دریای ادبپس به یاد لب عطشان حسین(ع)تشنه لب می ماندو نمی نوشد آبساقی لب تشنهمشک آبش بر دوشمی شتابد حالارو به سوی خیمهبین نخلستان هانا گهان لشکر کفرحمله ور گشت به اوضربه ای خورد و جدا شد ز تنشدست یمیندر همان حال چنین فرمود او«والله ان قطعتموا یمینیانّی احامی ابدا عن دینی»مشک را داد به دست چپ خودلحظه ای بعد جدا شد ز تنش دست چپشهمه ی کوشش اوستتا که آبی ببرد تا خیمهپس به دندان بگرفت مشک پر آبش را اوچشم هایش حتیهدف تیر ستم کاران شد‌ولی اوست سراپا امیدتا رساند به حرممشک پر از آبش راولی افسوسکه آن مشک پر آبهدف تیر شد و آب گوارایش ریختگشت عباس(ع) امیدش نومیدروی اسب است و تمام بدن او پُرِ تیرنا گهان از سر زیننقش زمین شد تن اوچون نبودی به تنش دستکه حایل بشود بر تن اوتیرها بار دگر بر بدنش گشت فروتیرها بر بدنشگشت بخوانید, ...ادامه مطلب