مدح امام حسین (ع)

قمری به سر شاخه غزلخوان حسین(ع) است
 مرغ دل ما طایر بستان حسین(ع) است

از آمدنش خنده ی شوق است به لب ها
صد جان به فدای لب خندان حسین(ع) است

آیات خدا وصف کمالات حسین(ع) است
جبریل امین قاری قران حسین(ع) است

هر متقی و مومن و دین دار و خدا جو
مدیون خداجویی و ایمان حسین(ع) است

خورشید به هر صبح زند تکیه به کوهی
مات رخ زیبا و درخشان حسین(ع) است

هر عاشق دلباخته و شیفته ی حق
شاگرد الفبای دبستان حسین(ع) است

از ظلم نماند اثری عاقبت ای دوست
این عاقبت و حاصل طوفان حسین(ع) است

هرجا که حسین(ع) است صفا نیز همان جاست
آری دو جهان روضه ی رضوان حسین(ع) است

فردوس برین گوشه ای از حسن جمالش
جنات شمیم گل بستان حسین(ع) است

در مدح حسین ابن علی(ع) من چه بگویم
وقتی که خداوند ثنا خوان حسین(ع) است

تنها نه بشر ریزه خور سفره ی او شد
ذرات جهان جمله سر خوان حسین(ع) است

آن کس که به فرمان حسین(ع) سر بسپارد
فردا به یقین همدم و مهمان حسین(ع) است

با دست حسین(ع) هر گره بسته شود باز
عاقل همه دم دست به دامان حسین(ع) است