شعر ولادت حضرت امام باقر علیه السلام

همیشه مرغ دل دارد هوای حضرت باقر (ع)
بگردد روز و شب گرد سرای حضرت باقر(ع)

به یمن مقدمش عالم سراسر نور باران شد
صفا بگرفته عالم از صفای حضرت باقر (ع)

مرا تاج شهنشاهی به سر بود از ازل زیرا
که بوده بر سرم تاج ولای حضرت باقر(ع)

اگر چه تا ابد بیمار درد عشق او هستم
شفا بگرفته هر درد از دوای حضرت باقر(ع)

خدا را می ستایم چون مرا از روز آغازین
به لطف خاص بنمود آشنای حضرت باقر(ع)

همیشه سعی ما باید رضای حضرتش باشد
رضای ایزد منان، رضای حضرت باقر(ع)

نبرده دل ز من هرگز کسی جز خاندان او(ع)
خدا را شکر هستم مبتلای حضرت باقر(ع)

تمام هستی ام بادا فدای نام نیکویش
شوم باقی اگر باشم فنای حضرت باقر(ع)

تمام هر دو عالم  را خدا یک جا به من داده
چرا که از ازل هستم گدای حضرت باقر(ع)

تمام تار و پودم را جدا سازند اگر از هم
به گوش آید ز اعضایم نوای حضرت باقر(ع)

خوشا وقتی گرفتم نامه ی اعمال خود را من
ببینم پای نامه مرحبای حضرت باقر(ع)