شعر ولادت امام حسن مجتبی ع

بگشا دیده که هنگام تماشا شده است
چهره ماه در این شهر هویدا شده است

شادمان است ز میلاد حسن(ع) ختم رسل(ص)
صاحب دسته گلی حضرت زهرا(س) شده است

پای تا سر همه حسن است و کمال است و جمال
عالم از مقدم او شاد و مصفا شده است

گهر باغ ولایت حسن ابن علی(ع) است
شاد از مقدم او حضرت مولا شده است

کیست این احمد ثانی است و یا ماه تمام
یا که قران مجید است که معنا شده است

ریزه خواریم و سر سفره ی احسان حسن(ع)
هر گدایی به در خانه اش آقا شده است

مرده بودیم و به دست کرمش زنده شدیم
نفس حضرت او روح مسیحا شده است

دیده ها را بنوازد قد و بالای حسن(ع)
وه چه فرزند علی(ع) خوش قد و بالا شده است

ای خدا شکر که ما شیعه ی مولاحسنیم
او که مانند علی(ع) شافع فردا شده است

نیمه ی ماه صیام است و به یمن قدمش
گل خنده به لب شیعه شکوفا شده است