ای کاش

با همه ی پیری ام ، طفل دبستانی ام 
هیچ ندارم ولی غرق فراوانی ام

در همه ی عمر خود دم زدم از اهل بیت(ع)
هیچ نگفتم ولی گرم سخنرانی ام 

نیست مرا واهمه هیچ ز موج بلا 
کشتی امنی است چون در شب طوفانی ام

سود نبردم اگر نیست مرا هیچ غم
سود به عقبا دهد چون که مسلمانی ام

ساخته ام خانه ای در خور خود در بهشت
دار فنا را بخوان محفل مهمانی ام

من نروم یک قدم جز به ره اهل بیت(ع)
شیوه ی من شیعه گی است، شیعه ی قرانی ام

در همه ی عمر خود از غمشان سوختم
تا که به روز جزا نیک بخندانی ام

شکر که من شیعه ی آل محمد(ع) شدم 
کاش مرا ای خدا شیعه بمیرانی ام