میلاد نور

تا اوج آسمان به سوی حق دوید و بعد
پژواک عاشقانه ی حق را شنید و بعد

در آن شب قشنگ  ز بستان عاشقی
صدها سبد گل مهتاب چید و بعد

با جلوه جمال خودش وقت نیمه شب
او پرده ی نمایش شب را درید و بعد

پرهای جبرئیل کم آورد پیش او
وقتی به سوی حضرت سبحان پرید و بعد

اول خدا به لطف خود او را بیافرید
با ناز او سپس دو جهان آفرید و بعد

هر عاقلی که وصف جمالش شنیده است
دیوانه وار دست خودش را برید و بعد

در راه اعتلای بشر  در تمام عمر
بر جان خود بلا و مصیبت خرید و بعد

از ما خطا و جرم فراوان بدید لیک
با اذن حق به هر گنهی خط کشید و بعد

هر کافری که وصف کمالات او شنید
دل را به او سپرد و شد او را مرید و بعد

مجذوب او شدند همه اهل آسمان
در خاک هم گروه زیادی شهید و بعد

هر جا که نام حضرت او از لبی چکید
صد دل برای حضرت او می تپید و بعد

دادند دل به او همه ی کودکان شهر
دل برده است از پدر مو سپید و بعد

حلال مشکلات بشر هست نام او
روز ولادتش شده بر شیعه عید و بعد

کوشید تا رضا شود از او خدای او
چون او محمد(ص) است، خدا هم حمید و بعد

میلاد , با سعادت صادق(ع) مبارک است
این آن محمدی است که آئینه دید و بعد