شعر شهادت امام حسن عسکری علیه السلام

ای گل سر سبد باغ ولا مهدی جان
به کنار پدر خویش  بیا مهدی جان

سوزد از زهر هلاهل جگر بابایت
ای به درد من دلخسته دوا مهدی جان

از سر مهر سرم را تو به دامان بگذار
کن پدر را ز سر مهر دعا مهدی جان

زهر آتش زده بر جان من و می سوزد
همچو شمعی ز سرم تا کف پا مهدی جان

روزم از زهر هلاهل شده همچون شب تار
جگرم سوخته از زهر جفا مهدی جان

گرچه سوزد جگرم ز آتش این زهر ولی
من بمیرم ز غم کرب و بلا مهدی جان

خانه ی حضرت زهرا (س) که ز آتش می سوخت
سوخت از درد و غم و غصه مرا مهدی جان

در غم مادر خود تا به ابد می سوزم
در دلم گشته به پا بزم عزا مهدی جان

حرمت مادر ما را بشکستند دو بت
هر دو لبریز دوصد ظلم و خطا مهدی جان

لعن کن آن دو بتی را که دو گم کرده رهند
لعنشان کرده خدا هم به خدا مهدی جان  

پسرم ای که تویی منتغم مادر خود
شافع شیعه  تویی روز جزا مهدی جان

ای گل سر سبد باغ ولا مهدی جان
به کنار پدر خویش  بیا مهدی جان

سوزد از زهر هلاهل جگر بابایت
ای به درد من دلخسته دوا مهدی جان

از سر مهر سرم را تو به دامان بگذار
کن پدر را ز سر مهر دعا مهدی جان

زهر آتش زده بر جان من و می سوزد
همچو شمعی ز سرم تا کف پا مهدی جان

روزم از زهر هلاهل شده همچون شب تار
جگرم سوخته از زهر جفا مهدی جان

گرچه سوزد جگرم ز آتش این زهر ولی
من بمیرم ز غم کرب و بلا مهدی جان

خانه ی حضرت زهرا (س) که ز آتش می سوخت
سوخت از درد و غم و غصه مرا مهدی جان

در غم مادر خود تا به ابد می سوزم
در دلم گشته به پا بزم عزا مهدی جان

حرمت مادر ما را بشکستند دو بت
هر دو لبریز دوصد ظلم و خطا مهدی جان

لعن کن آن دو بتی را که دو گم کرده رهند
لعنشان کرده خدا هم به خدا مهدی جان  

پسرم ای که تویی منتغم مادر خود
شافع شیعه  تویی روز جزا مهدی جان