شعر ولادت حضرت امام حسن عسکری علیه السلام

خدا را شکر من هستم سراپا عاشقی ممتاز 
منم آن عاشقی که دیده ام از عشق صد اعجاز 
دوباره عاشقی داده مرا بال و پر پرواز 
من از عمق وجودم عشق خود را می کنم ابراز

امام عسکری(ع) آمد که مستم از می نابش
چه توفیقی از این بهتر که من هستم ز اصحابش

سراپای وجودم مملو از عشقی نهانی شد 
شدم عاشق که مرغ جان مسیرش آسمانی شد
به گردن، گردن آویزی ز جنس قهرمانی شد
خدا را شکر در سر شور و شوقم جاودانی شد

امام عسکری(ع) آمد که مرغ دل هوایی شد
پرید از خانه ی دل مرغ جان و سامرایی شد

کند مرغ دل من استلام کعبه ی جان را
دمادم مرغ دل دارد به لب آوای قرآن را
ز آوای خوشش پر کرده صد باغ و گلستان را
تماشا می کند با شوق، او لبهای خندان را

امام عسکری(ع) آمد همه عالم مصفّا شد
سرور و عیش و شادی تا ابد مهمان دلها شد

ملائک دست افشان و زمینی ها همه شادند
بهشتی ها همه لبریز شور و شوق و فریادند
طیور و وحش و ماهی جملگی در دام صیادند
همه اهل جهان خرّم از این مولود و میلادند

امام عسکری(ع) آمد که عالم نور باران شد
غم از دلها برفت و شادمانی ها فراوان شد

نسیم شهر پیغمبر(ص) وزید و بُرد دلها را
شمیمی جانفزا خوشبو نموده کل دنیا را 
نشاط و خرّمی بخشیده کوه و دشت و صحرا را 
جهان شد زنده، با خود گوئیا آورده عیسی(ع) را 

امام عسکری(ع) آمد دوباره زنده شد اسلام
بپوشید ای مسلمانان به تنها جامه ی احرام